Ayleen omurilik yaralanmasıyla yaşıyor ve C-Brace’leri sayesinde yürüyebiliyor. Zor günlerde ya da uzun yolculuklarda ise tekerlekli sandalyesine güveniyor. En sevdiği kaçış ise şnorkelle dalış yapmak; çünkü suyun içindeki ağırlıksızlık hissi, ona engelleri unutturuyor ve gerçek özgürlüğü hissettiriyor.

Seyahat onun tutkusu, ama çoğu zaman fazladan endişelerle birlikte geliyor: Havayollarını arayıp tekerlekli sandalyesiyle ilgili bilgi vermek zorunda kalıyor, ama çoğu zaman sandalyesi çizilmiş veya hasar görmüş halde çıkıyor. Tren yolculuklarında ise destek hizmetleri bazen gecikiyor ya da son dakika iptal ediliyor. Tüm bu zorluklara rağmen Ayleen, seyahat etmeyi mümkün kılmanın yollarını buldu. Sosyal medyayı kullanarak hem farkındalık yaratıyor hem de başkalarının kendini görünür hissetmesine ve yalnız olmadığını bilmesine yardımcı oluyor.

Zainab, dünyayı dolaşan bir model, ekran yüzü ve iş kadını. Bacak proteziyle özgüvenle hareket ediyor. Ancak seyahat onun için her zaman kolay değil. Güvenlik tehdidi gibi muamele görmekten kaynaklanan hayal kırıklığını çok iyi biliyor – detaylı üst aramaları ya da protez bacağını çıkarmasının istenmesi… Son dakika yapılan kapı ya da peron değişiklikleri, çoğu kimsenin fark etmediği şekilde, fazladan enerjisini tüketiyor. Zainab yolculuğunu sahiplenmek için protezini saklamak yerine kutlayan kıyafetler giymeyi tercih ediyor. Hayata uyum sağladı, ama dünyadan daha fazla farkındalık ve empati bekliyor.

Davide, pistte de dışında da sınırları zorlamayı bilen bir Paralimpik atlet. Kol ve bacak protezleriyle yaşıyor; bu yüzden seyahatin getirdiği kırılganlığı çok iyi tanıyor; güvenlik kontrollerinden bozuk asansörlerde yolunu bulmaya kadar her şeyin sorunsuz ilerleyip ilerlemeyeceği endişesi… Günlük hayatın parçası olan dokunmatik ekranlar ya da otomatik check-in sistemleri, onun için beklenmedik engellere dönüşebiliyor; basit görünen işler yorucu bir mücadele haline gelebiliyor. Başkaları için küçük bir aksilik olan şeyler, Davide için koşulması gereken ekstra yarışlar demek.

Biliyor muydunuz? Sadece ABD’de her yıl 12.000’den fazla tekerlekli sandalye hava yolculukları sırasında kayboluyor ya da hasar görüyor. Engelli birçok yolcu için kırık bir tekerlekli sandalye sadece küçük bir aksilik değil – bu, bir yolculuğa çıkmakla seyahati iptal etmek arasındaki farkı, hatta bazen havaalanında geçirilen bir geceyi ifade edebiliyor.

Ulusal Engellilik Otoritesi’nin yaptığı bir araştırmaya göre, “erişilebilir” olarak işaretlenen otel odalarının %50’sine yakını temel erişilebilirlik standartlarını karşılamıyor. Bu da engelli yolcuları oldukça zorlayıcı durumlarla baş başa bırakıyor.

Uzun süren evrak işleri – ister seyahat desteğine başvurmak, ister tekerlekli sandalye taşımacılığını ayarlamak, ister protezlerle ilgili detaylı bilgileri taşımak olsun – engelli yolcular için stresi ve gecikmeleri artırıyor. Havalimanlarında, tren istasyonlarında ve otellerde yavaş ya da güvenilmez destek, basit yolculukları bile yorucu bir mücadeleye dönüştürüyor.

Taksi, araç çağırma uygulamaları ya da toplu taşıma fark etmez; engelli yolcular çoğu zaman uzun bekleme süreleriyle karşılaşıyor – hatta bazen hiç hizmet alamıyor. Erişilebilir araç sayısı sınırlı ve bazı sürücüler, yolcunun tekerlekli sandalye ile seyahat ettiğini veya ekstra desteğe ihtiyaç duyduğunu görünce yolculuğu iptal edebiliyor. Bu da yolcuları yolda, çaresiz bırakıyor.

Doğa turları, plajlar, yürüyüş parkurları ya da tekne gezileri, hareket kısıtlılığı olan kişiler için nadiren uyarlanıyor. Bu da pek çok yolcunun doğal güzellikleri keşfetmesinin önüne geçiyor – özellikle de zemin koşulları, uyarlanmış ekipman eksikliği ya da güvenlik kaygıları dikkate alınmadığında.