Banden instabiliteit in het enkelgewricht

Het enkelgewricht omvat verschillende banden. Ze stabiliseren de gewrichten in combinatie met spieren die de gewrichten omringen. Een overeenkomstige stabiliteit van de banden is een voorwaarde voor een goede gewrichtsmobiliteit en stabilisatie.

Aangeboren of verworven factoren kunnen bandenzwakte (laxiteit) veroorzaken. Dit resulteert vaak in instabiliteit van de gewrichten. Hyperextensie van de banden of een gescheurde band kan zelfs een volledig verlies van stabiliteit in een gewricht veroorzaken.

De oorzaken van instabiliteit, die voornamelijk optreedt in het bovenste enkelgewricht, kunnen een aangeboren of verworven bandenzwakte zijn met of zonder de betrokkenheid van andere, stabiliserende structuren (bijvoorbeeld het gewrichtskapsel, gewrichtskraakbeen, menisci en spierstructuren). Of er nu externe kracht bij betrokken is of niet, het verdraaien van de enkel kan ervoor zorgen dat de banden in het enkelgewricht overmatig worden uitgerekt of zelfs scheuren. In het algemeen worden instabiliteiten in het enkelgewricht bepaald door het aantal aangetaste bandenstructuren. Hoe meer banden worden aangetast, hoe onstabieler het enkelgewricht zal zijn.

Instabiliteit manifesteert zich in eerste instantie in onzekerheid tijdens het lopen, wat gepaard kan gaan met pijn en knarsende geluiden als er meer gewicht op het enkelgewricht staat. Zwelling en verkleuring treden op in het getroffen gebied met acute instabiliteiten, bijvoorbeeld door een gescheurde band. Op de lange termijn, en vooral als acute verwondingen niet goed worden behandeld, wordt dit vaak gevolgd door chronische instabiliteit of artrose, wat een snellere degeneratie van het gewrichtskraakbeen in het gewricht is.

Wanneer een instabiliteit in het enkelgewrichts wordt bevestigd door testen, zoals de talar tilt-test, volgen vaak onderzoekprocedures zoals MRI, röntgenfoto's of echografie.

Er zijn acute en chronische instabiliteiten van de enkel, die elk verschillend worden behandeld in termen van klinische zorg en zorgzaamheid. De therapie is afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de instabiliteit. Het wordt meestal conservatief gedaan, d.w.z. zonder operatie. Bij conservatieve therapie wordt vaak gekozen voor een behandeling middels ​​fysiotherapie en/of stabiliserende orthesen. Bij instabiliteit door een gescheurde gewrichtsband is een fasegerichte behandeling met een orthese langs de genezingsfasen essentieel. Ontoereikende zorg leidt vaak tot chronische instabiliteit van het enkelcomplex.