Stwardnienie rozsiane
Gdy pacjenci ze stwardnieniem rozsianym cierpią na spastyczność, zaleca się regularną fizjoterapię i/lub stosowanie urządzeń takich jak ortezy.
Przyczyny, objawy i leczenie
Mózg i rdzeń kręgowy tworzą centralny układ nerwowy (CUN). Jest on odpowiedzialny za koordynację wszystkich funkcji motorycznych i wewnętrznych procesów organicznych, a także za integrację wszystkich bodźców zewnętrznych i wewnętrznych.
Działa on zgodnie z zasadą, że centrum kontroli kieruje impulsy elektryczne poprzez włókna nerwowe. Włókna są osłonięte warstwą izolacyjną.
Ta warstwa izolacyjna składa się głównie z mieliny, białej tłustej substancji. U osób ze stwardnieniem rozsianym jest ona nieodwracalnie uszkodzona w wyniku reakcji obronnej układu odpornościowego. Oznacza to, że poszczególne impulsy są spowalniane lub w ogóle nie mogą być przenoszone.
W Niemczech około 200 tysięcy ludzi cierpi na stwardnienie rozsiane, które często nie ujawnia się do wieku od 20 do 40 lat. Z powodów, które pozostają jeszcze niewyjaśnione, dorosłe kobiety stanowią największą część nowych 2500 przypadków każdego roku w Niemczech.
Przyczyny
Przyczyny SM nie zostały do dzisiaj określone. Jednak stwierdzono, że pewne komórki odpornościowe, które są zwykle używane przez układ odpornościowy organizmu do reagowania na inwazję patogenów, są nieprawidłowo zaprogramowane do tej choroby. Zwalczają własne struktury organizmu zamiast obce (czyli mielinę, osłony mielinowe oraz białka na bazie mieliny).
Omówiono liczne tezy na temat pochodzenia stwardnienia rozsianego i na tej podstawie zostały przeprowadzane odpowiednie badania. Wydaje się, że istnieją związki z predyspozycjami genetycznymi, a rola wirusa Epsteina-Barra oraz wirusa opryszczki HHV-6 została także intensywnie zbadana. Na tej podstawie można przyjąć, że choroba jest spowodowana przez cały szereg czynników.
Objawy
Stwardnienie rozsiane (SM – Sclerosis Multiplex) może powodować różne objawy neurologiczne. Należą do nich zaburzenia widzenia (podwójne widzenie), zaburzenia funkcji pęcherza moczowego, porażenie spastyczne kończyn, zmęczenie i zakłócenia umiejętności motorycznych. Objawy te pojawiają się często w kilku etapach, które mogą być spowodowane na przykład przez stres fizyczny lub emocjonalny czy infekcje, mogą one zmieniać się co do częstotliwości i nasilenia.
SM dzieli się na różne typy zaburzeń:
Początkowo dominuje SM nawracająco-ustępujące (około 85 do 90%.): jeden lub więcej objawów neurologicznych występują tylko przez krótki czas, tj. zanikają (prawie) całkowicie po kilku dniach.
W przypadku około 30 do 40% pacjentów, początkowo nawracająco-ustępujący przebieg choroby rozwija się w bardziej poważne zaburzenia w czasie od 10 do 15 lat. W tym przypadku mówi się o wtórnym, przewlekle postępującym przebiegu choroby.
U 10 do 15% pacjentów, choroba zaczyna się bezpośrednio od podstawowej, przewlekle postępującej formy. W tym przebiegu choroby, rozwijające się objawy neurologiczne nie zanikają. Jednak są to stosunkowo rzadkie przypadki. Występują również mieszane postacie podstawowych wersji choroby.
Diagnoza
W celu ustalenia, czy pacjent ma rozwinięte SM, neurolog ma dostęp do szerokiej gamy procedur diagnostycznych. Jednak jest to poprzedzone dokładnym ustaleniem indywidualnej historii pacjenta (wywiadem).
Jeśli wywiad potwierdza podejrzenie SM, dodatkowych informacji dostarczają badania kliniczne. Bada się szczegółowo zdolności motoryczne pacjenta, koordynację, refleks, wzrok oraz siłę. Dzięki temu można ustalić, w jakim stopniu funkcje neurologiczne są uszkodzone i jakie obszary mózgu są dotknięte. Przewodnictwo włókien nerwowych można również określić w testach elektrofizjologicznych (sprawdzanie czucia w kończynach).
Do wizualizacji objętego stanem zapalnym centralnego układu nerwowego, można zastosować metodę rezonansu magnetycznego (MRI). Inną metodą badania jest nakłucie lędźwiowe; kanał kręgowy pacjenta jest wówczas przebijany między dwoma kręgami lędźwiowymi tak, aby można pobrać płyn mózgowo-rdzeniowy.
Leczenie
Terapia w leczeniu przyczyn stwardnienia rozsianego obecnie nie istnieje. W przeciwieństwie do poprzednich założeń, umiarkowane uprawianie sportu jest zalecane w prawie wszystkich typach zaburzeń. Gdy pacjenci z SM cierpią na spastyczność, zaleca się regularną fizykoterapię (fizjoterapię) i/lub korzystanie z urządzeń medycznych, takich jak ortezy. Leczenie może być uzupełnione przez podawanie leków.
Produkty WalkOn - Podmiot prowadzący reklamę: Otto Bock Polska sp. z o.o. • Producent: Ottobock SE & Co. KGaA
L300 Go oraz L100 Go - Podmiot prowadzący reklamę: Otto Bock Polska sp. z o.o. • Producent: Bioness Inc, 25103 Rye Canyon Loop • Upoważniony przedstawiciel: Ottobock SE & Co. KGaA
Exopulse Mollii Suit - Podmiot prowadzący reklamę: Otto Bock Polska sp. z o.o. • Producent: EXONEURAL NETWORK AB